In mijn coachpraktijk kom ik vaak de worsteling van ouders tegen met betrekking tot de overdracht van de kinderen. Hoe doe je dat als de ene ouder de andere ouder niet wil zien? Of als allebei de ouders elkaar niet willen zien?
“Het lijkt wel alsof ik in de rouw ben, terwijl er niemand dood is.”
Vliegen de verwijten je om de oren omdat je ex vindt dat je geen goede, verantwoordelijke ouder bent?
En ben je het zat om dat steeds maar te moeten aanhoren?
De scheiding is rond, de omgangsregeling staat op papier en aankomend weekend gaan je kinderen voor het eerst een paar dagen naar de andere ouder. Voor heel veel gescheiden ouders is dit het moeilijkste van de scheiding, het gemis van de kinderen.
In reclames op tv of in tijdschriften zie je overal happy family-achtige taferelen. Alles straalt warmte en liefde uit. Iedereen fijn met elkaar bij de haard met een hapje en een drankje. Ze kijken blij, hun haar zit goed en de kleding is mooi op elkaar afgestemd. Je zou er jeuk van krijgen…
Laatst was ik in gesprek met Judith. Ze vertelde mij hoe haar ex-man zich als Sinterklaas gedraagt richting de kinderen. En wat dat met haar doet.
Het is altijd feest bij papa. Een vitaminerijke maaltijd? Nooit van gehoord.
Huiswerk maken? Heeft deze man zelf vroeger nooit gedaan en is toch goed terecht gekomen…
Op tijd naar bed? Vader zit achter zijn telefoon of laptop (werk of Tinder?) en let niet op de klok.
De kinderen enig gevoel voor geld bijbrengen? Als je ze zo weinig ziet, wil je ze wel eens verwennen. Dat sparen voor die dure Nike’s slaat dan dus nergens op…
Judith stoort zich vreselijk aan dit Sinterklaas gedrag van haar ex-man. Hierdoor lijkt het alsof zij altijd de strenge is, de boeman. Sterker nog, het lijkt niet alleen zo, ze trekt de touwtjes ook strakker aan dan ze eigenlijk zou willen. Lees meer →
Een paar maanden terug wordt er laat in de avond gebeld… het is mijn vriendin Sophie… haar vader gaat overlijden, hij heeft uitgezaaid kanker en er is niets meer aan te doen. Ze heeft gemengde gevoelens, lijkt eerst niet bij haar verdriet te kunnen komen. Ze had eigenlijk nog zoveel met hem willen doen en hem beter willen leren kennen. Het heeft niet zo mogen zijn, alle jaren lijken verloren.
“Veertig- plus 10 jaar” zegt ze. “10 jaar was ik toen hij bij ons vertrok. Die 40 jaar staat voor de jaren daarna waarin het niet gelukt is hem echt goed te leren kennen. En nu gaat hij dood, hoe oneerlijk is dat?” Lees meer →
Ga je scheiden of ben je gescheiden en zie je het bos niet meer?
Wil je rust en verder met je leven? Het kan echt………
De emoties die vrijkomen bij een echtscheiding zijn vaak intens. Als ouder wil je niets liever dan je kinderen dit verdriet besparen.
Omdat je het zo zielig vindt voor je kinderen kun je ervoor kiezen om de breuk voorlopig voor de kinderen te verzwijgen.
Je vrouw komt met de mededeling dat ze een andere relatie heeft. En dat is ook nog eens je beste vriend.
Je loopt over van verdriet, woede en onbegrip.